Τηλεόραση και παιδιά...Κατάχρηση ή Υπερβολή;

Χάρη στην καλή μου φιλενάδα Κατερίνα, διάβασα το άρθρο της Μοντεσσοριανής κοινότητας για την επίδραση της τηλεόρασης στα παιδιά και προβληματίστηκα λίγο περισσότερο.... προφανώς είμαι υπέρ του Πάν μέτρον Άριστον, δηλ. ένα παιδί πρέπει να έχει ερεθίσματα από παντού, κι αν αυτο συμπεριλαμβάνει και την τηλεόραση, ας ειναι..Όμως Πάντα με μέτρο...Και πάντα επιλεκτικά και ποιοτικά...


Σας παραθέτω κομμάτια από το άρθρο για να διαβάσετε και να προβληματιστείτε...Αξίζει τον κόπο...

Τηλεόραση και μικρό παιδί (Ίδρυμα Μαρία Μοντεσόρι/ΗΠΑ)

της Dr Silvana Quattrocchi Montanaro

Τι μπορούμε να πούμε σήμερα για την τηλεόραση και το παιδί; Τις τελευταίες δεκαετίες έχουμε συγκεντρώσει πολλές πληροφορίες που μπορούν να μας βοηθήσουν να μιλήσουμε και να καταλάβουμε καλύτερα τις επιπτώσεις της τηλεόρασης στα παιδιά. Οι περισσότερες από αυτές τις πληροφορίες είναι αρνητικές, γεγονός που μας ωθεί να αναλογιστούμε τις επιπτώσεις της τηλεόρασης στα παιδιά, αλλά και στους μεγάλους. Αλλά η αλήθεια είναι ότι οι επικίνδυνες επιδράσεις είναι αντιστρόφως ανάλογες προς την ηλικία των θεατών.

Όταν τα παιδιά περνούν πολλές ώρες καθημερινώς μπροστά στην τηλεόραση στερούνται τη «μάθηση μέσω πράξης», τις απαραίτητες εμπειρίες για την εγκαθίδρυση της βασικής γνωστικής και ψυχολογικής ανάπτυξης που θα τα υποστηρίζει στις δραστηριότητες ολόκληρης της ζωής τους.

Η ανάπτυξη του ανθρώπινου δυναμικού μπορεί να συμβεί μόνο μέσω πραγματικών εμπειριών μέσα σε πραγματικό περιβάλλον και τα πρώτα χρόνια της ζωής μας χρειαζόμαστε τη βοήθεια πραγματικών ανθρώπων που έχουν το ρόλο του ενδιάμεσου για τα παιδιά

Τα πρώτα χρόνια της ζωής των παιδιών, και επιμένω σε αυτά τα πρώτα χρόνια γιατί είναι εξαιρετικά σημαντικά για την ανθρώπινη ανάπτυξή, πρέπει να τους προσφέρονται δραστηριότητες που να ποικίλλουν αναλόγως της κινητήριας και πνευματικής ικανότητας των παιδιών, αλλά να είναι ίδιες σχετικά με το στόχο ικανοποίησης των βασικών αναγκών για γνώση, ανεξαρτησία και αυτονομία.

Τα πρότυπα που θέτει η τηλεόραση κατά την πρώτη παιδικά ηλικία μπορούν να επηρεάσουν στο μέγιστο βαθμό το εκπαιδευτικό μέλλον των παιδιών. Οι γονείς και όλοι οι υπόλοιποι ενήλικοι με ευθύνες πρέπει να αντιληφθούν τις αρνητικές επιπτώσεις που η τηλεόραση μπορεί να έχει στην παρούσα και μελλοντική ζωή των παιδιών. Είναι σημαντικό να τονίσουμε ξανά ότι κατά μέσο όρο παιδιά ηλικίας τριών ετών περνούν 30-50 ώρες εβδομαδιαίως μπροστά σε μια συσκευή τηλεόρασης.

Τα αρνητικά αποτελέσματα της τηλεόρασης στα νέα παιδιά φαίνονται σαφώς στα σχολείο. Οι δάσκαλοι του νηπιαγωγείου αναφέρουν σημαντική μείωση των χειρωνακτικών δεξιοτήτων στα παιδιά ηλικίας πέντε και έξι ετών. Κατά τη διάρκεια των πρώτων χρόνων η χειρωνακτική εργασία είναι θεμελιώδης για την ανάπτυξη του εγκεφάλου.

 Τα παιδιά με παρατεταμένη καθημερινή έκθεση στην τηλεόραση χάνουν την ικανότητα να ακούνε και δεν μπορούν να δώσουν πραγματική προσοχή. Αυτό που μοιάζει με προσοχή στην οθόνη είναι στην ουσία η προσπάθεια που γίνεται για να παρακολουθήσουν την εναλλαγή των φωσφοριζουσών κουκίδων με σκοπό να αντιληφθούν την εικόνα: είναι το κυνήγι της εικόνας.

Τα τηλεοπτικά προγράμματα σε ποσοστό 80-90% περιέχουν βία και τα κινούμενα σχέδια είναι τα πλέον βίαια προγράμματα. Δημιουργεί η πολλή τηλεοπτική βία επιθετική συμπεριφορά;

Το παιδί βλέπει κατά μέσο όρο 400 διαφημίσεις την εβδομάδα. Τι συμβαίνει λοιπόν με τις διατροφικές συνήθειες (δίαιτα υψηλή σε σάκχαρα, καφεΐνη στα αναψυκτικά) και τη φιλοσοφία ζωής (ρόλοι των φύλων, ρατσισμός);

Η ανατροφή των παιδιών δεν είναι ένα απλό κοινωνικό ζήτημα, αλλά το σημαντικότερο κοινωνικό ζήτημα, αν θέλουμε να παρέχουμε μόρφωση κατάλληλη για τον ερχόμενο αιώνα

Ορίστε μερικές συμβουλές:

· καθόλου τηλεόραση μέχρι την ηλικία των 5-6 και μετά μόνο όταν τα παιδιά είναι σε θέση να γράφουν και να διαβάζουν καλά

· η τηλεόραση πρέπει να παρακολουθείται με συνοδεία μεγάλων οι οποίοι θα μπορούν να σχολιάζουν και να καθοδηγούν τα παιδιά σε πιο συνειδητή κατανόηση αυτών που βλέπουν

· ας δίνουμε τη δυνατότητα στα παιδιά να συνεργάζονται μαζί μας αμέσως μόλις περπατούν ώστε να είναι απασχολημένα σε πραγματικές δραστηριότητες (πρακτική ζωή).

Είμαστε πολύ σημαντικοί στη ζωή των παιδιών μας και μπορούμε να τους διδάξουμε πώς να χρησιμοποιούν το «μεγάλο παιχνίδι» που διαθέτουμε – τον εγκέφαλο. Μπορούμε να διαβάζουμε μαζί, να παίζουμε χαρτιά ή σκάκι, να βάφουμε και να … μιλάμε!. Η οικογένεια είναι το πρώτο μέρος που τα παιδιά πρέπει να βιώσουν τις αξίες στις οποίες λέμε ότι πιστεύουμε. Η αλλαγή της κοινωνίας ξεκινά από την οικογένεια. Η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον στην τρίτη χιλιετία βρίσκεται σε μια εκπαίδευση περισσότερο προσωπική και άμεση, στο σπίτι και το σχολείο.

Πηγή:  http://montessorianikinotita.wordpress.com/

Κι όσο γράφω, θυμήθηκα όταν ήμουν έγκυος στην Πηνελόπη μου, ένα μήνα πρίν γεννήσω, πήγα στην εκκλησία να κοινωνήσω. Καθώς περίμενα να τελειώσει η λειτουργία, βλέπω ένα αγοράκι γυρω στα 5 με τον πατέρα του να καθεται ήσυχο με σκυμένο το κεφάλι μπορσά και αριστερα μου... Μπράβο λεω μόνη μου...Όμως όταν σηκλώθηκα διαπίστωσα ότι το αγοράκι μέσα στην εκκλησία είχε μαζί του ένα φορητό playstation!!!!!!!!!!!!!Ομολλογώ ότι σοκαρίστηκα...Δηλ, ακόμα και μέσα στην εκκλησία πρέπει το παιδί να αποχαυνώνεται;;;;Δεν μπορείς εσυ αγαπητέ πατέρα να το πάρεις μαζί σου και πριν να του εξηγήσεις πού πάει, γιατί πάει και να βρεις έναν άλλο τρόπο να το έχεις ήσυχο κατά τη διάρκεια της Θείας λειτουργίας;;; Σε αντίθεση πάλι, πέρυσι το Πασχα είχα πάρει την Πηνελόπη μωρό και πήγαμε λίγο να παρακολουθήσουμε Μ. Παρασκευη τα εγκώμια...Δίπλα μου μια γιαγιά με το κοριτσάκι της, 3-4 χρονών. Εκτός του ότι τηε εξηγούσε όλη την ώρα, το μικρό είχε φέρει μαζί του ένα μικρό μπλοκάκι και 2 μολυβάκια και όταν κουραζόταν ζωγράφιζε...!! Προφανώς στα δικά μου μάτια αυτό ηταν πολύ πιο λογικό από το να έπαιζε playstation!!

Μαμάδες και μπαμπάδες,

Ας σηκωθούμε από τις καρέκλες, τους καναπέδες μας και τη βολή μας κι ας δώσουμε ερεθίσματα και εικόνες στα παιδιά μας...Πηγαίνετέ τα βόλτες, μιλάτε τους, παίξτε μαζί τους, τρέξτε, γίνετε ξανά παιδιά...Αυτό έχουν ανάγκη!!!